Istnieje wiele różnych rodzajów ścian zewnętrznych stosowanych przy budowie domów jednorodzinnych. Te różnią się zarówno sposobem konstrukcji, jak i używanymi materiałami. Niezależnie od tego, jaka technologia jest wykorzystywana, istotne jest spełnienie określonych wymogów technicznych, zwłaszcza pod względem izolacyjności termicznej.
Już na etapie wyboru projektu domu warto zwrócić uwagę na technologię budowy oraz rodzaj ścian zewnętrznych, które zostały zaplanowane przez projektanta. To od tego będzie zależeć m.in. efektywność energetyczna budynku oraz koszty jego budowy.
Jaką rolę pełni ściana zewnętrzna w budynku?
Z technicznego punktu widzenia jest to najważniejsza część konstrukcji domu, ponieważ na niej opierają się ciężkie elementy, takie jak stropy i dach.
Ściana zewnętrzna odgradza wnętrze budynku od otoczenia zewnętrznego i chroni je przed negatywnymi czynnikami, takimi jak hałas, zanieczyszczenia oraz warunki atmosferyczne.
W naszym klimacie ściany zewnętrzne mają szczególne znaczenie dla utrzymania odpowiednich warunków termicznych wewnątrz budynku. Latem powinny zapewnić ochronę przed nadmiernym nagrzewaniem się pomieszczeń, a zimą przed utratą ciepła. Ta funkcja ścian zewnętrznych staje się coraz ważniejsza również z punktu widzenia ekologii.
Od lat dąży się do tego, aby przegrody budowlane były odpowiednio izolowane termicznie, co pozwala zmniejszyć zużycie energii potrzebnej do utrzymania odpowiedniej temperatury wewnątrz pomieszczeń.
Podział na ilość warstw
Najważniejszy podział na różne rodzaje ścian zewnętrznych dotyczy ich konstrukcji, ponieważ mogą być one zbudowane z różnej liczby warstw. Pod tym względem wyróżniamy ściany jednowarstwowe, dwuwarstwowe oraz trójwarstwowe. W zależności od wyboru technologii warstwy ścian zewnętrznych należy wykonać z innych materiałów, aby spełniały wymienione wyżej warunki techniczne pod kątem termoizolacyjności.
Ściany zewnętrzne jednowarstwowe
Ściany zewnętrzne jednowarstwowe, jak sama nazwa wskazuje, składają się tylko z jednej warstwy materiału. Dawniej były to popularne rozwiązania w budownictwie, ponieważ ich wznoszenie było stosunkowo proste i szybkie. Jednak obecnie większą uwagę przywiązuje się do materiału użytego do budowy tych ścian, ponieważ trudniej osiągnąć odpowiednią izolacyjność termiczną przy jednej warstwie.
Najczęściej stosowanymi materiałami do budowy ścian jednowarstwowych są pustaki z betonu komórkowego, ceramika poryzowana lub keramzytobeton.
Te bloczki i pustaki są często wypełnione wełną mineralną lub styropianem, co pozwala zastąpić dodatkową warstwę ocieplenia. Istotne jest również zastosowanie ciepłochronnych zapraw, które minimalizują ryzyko powstawania mostków termicznych.
W praktyce buduje się te ściany z wykorzystaniem rozwiązań systemowych, gdzie jeden producent dostarcza wszystkie niezbędne komponenty do budowy, włączając prefabrykowane nadproża czy kształtki wieńcowe. Dzięki temu można osiągnąć określone parametry techniczne muru, zwłaszcza dotyczące współczynnika U.
Warto zauważyć, że ściany jednowarstwowe są dość grube, często przekraczające 45 cm. Zazwyczaj pokrywa się je tynkiem cienkowarstwowym, który chroni mur przed wilgocią i podnosi estetykę ścian zewnętrznych.
Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe
Ściana zewnętrzna dwuwarstwowa składa się z dwóch warstw: wewnętrznej konstrukcyjnej oraz zewnętrznej izolacyjnej. Warstwa wewnętrzna musi być solidna i wytrzymała, ale nie musi być termicznie izolowana, dlatego można ją zbudować z różnych materiałów, takich jak cegły, silikaty czy pustaki ceramiczne. Zazwyczaj nie jest też tak gruba jak w przypadku ściany jednowarstwowej – jej grubość wynosi zwykle od 18 do 30 cm.
Z kolei zewnętrzna warstwa izolacyjna najczęściej jest wykonana z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, które mają grubość od 15 do 30 cm. Na wierzchu tej warstwy najczęściej nakłada się tynk zewnętrzny lub inne materiały elewacyjne, jak na przykład płytki klinkierowe lub okładziny drewnopochodne.
Warto wiedzieć, że większość domów w Polsce ma właśnie ściany zewnętrzne dwuwarstwowe. Jest to stosunkowo najtańsza technologia, w której nie trzeba się martwić o ewentualne błędy przy wznoszeniu muru – zarówno mostki termiczne, jak i defekty estetyczne, są niwelowane przez warstwę izolacyjną.
Ściany zewnętrzne trójwarstwowe
Ściany trójwarstwowe nie są zwykle najpopularniejszym wyborem ze względu na ich pracochłonność i wysoki koszt budowy.
Ściana zewnętrzna trójwarstwowa składa się z trzech warstw: wewnętrznej konstrukcyjnej, środkowej izolacyjnej i zewnętrznej elewacyjnej. Można więc powiedzieć, że jest to ściana dwuwarstwowa wzmocniona trzecią warstwą murowaną, zwykle wykonaną z cegły klinkierowej, silikatowej lub bloczków betonowych.
Trójwarstwowe ściany są zwykle o wiele solidniejsze i trwalsze od innych rodzajów ścian zewnętrznych. Mają także lepszą izolacyjność akustyczną, choć ich izolacyjność termiczna jest zbliżona do tej, którą oferują ściany dwuwarstwowe.
Podział na technologię
Murowana
kojarzy się nam z solidnością i trwałością. Kiedy decydujemy się na budowę domu, często myślimy o konstrukcji, która przetrwa wiele pokoleń, dlatego wydaje się nam, że tradycyjne metody są najbardziej odpowiednie. To przekonanie wynika z zaufania do tego, co dobrze znane i powszechnie spotykane w naszym otoczeniu.
W tradycyjnej technice budowlanej ściany są wznoszone z użyciem drobnych elementów, takich jak cegły, bloczki czy pustaki, które są łączone przy pomocy odpowiednich zapraw lub spoiw. Te elementy pełnią podwójną rolę - są zarówno nośnikiem konstrukcji, jak i materiałem termoizolacyjnym. Dzięki zastosowaniu takich materiałów możliwe jest niemal dowolne kształtowanie bryły budynku, co daje projektantom dużą swobodę w tworzeniu różnorodnych kształtów i form. W zasadzie nie ma większych ograniczeń w projektowaniu.
Izodom
Technologia IZODOM, rozwinięta w Polsce, oferuje klocki do konstrukcji domów energooszczędnych i pasywnych. System opiera się na lekkich formach styropianowych, które pełnią rolę izolacji zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej, tworząc tzw. szalunek tracony. Wyjątkową cechą tej technologii jest system IZOClick®, który pozwala na łączenie klocków bez użycia zaprawy, eliminując tym samym mostki termiczne. Cały system spełnia wymogi budynków pasywnych.
Technologia IZODOM przynosi wiele korzyści, a jedną z najważniejszych jest szybkość budowy. Dzięki zastosowaniu lekkich i łatwych w obsłudze klocków oraz wypełnieniu ich betonem, proces budowy przebiega bardzo szybko. Co więcej, nie ma potrzeby dodatkowego izolowania czy docieplania ścian.
Dom w stanie surowym otwartym można wznieść już w ciągu 4 tygodni. Dodatkowym atutem tej technologii jest ogromna oszczędność na kosztach ogrzewania w porównaniu z tradycyjnymi metodami budowlanymi. Domy zastosowane w technologii IZODOM mogą zaoszczędzić nawet do 80% kosztów ogrzewania.
Prefabrykowana
Prefabrykacja jest sposobem, który przyspiesza budowę domu, często okazując się tańszym niż tradycyjne metody budowy, które wymagają ręcznego układania pustaków i wykonania elementów. Jednak koszty mogą wzrosnąć przy budowie nietypowych domów. Wykorzystując usługi specjalistycznych firm oferujących prefabrykację i dostosowane do niej projekty, można postawić budynek do stanu deweloperskiego w zaledwie dwa miesiące.
Proces prefabrykacji umożliwia szybką produkcję elementów ścian. Przygotowuje się je w ogrzewanych specjalnych pomieszczeniach, gdzie zapewniony jest odpowiedni klimat. Produkcja trwa tylko kilka dni, znacznie krócej niż czas potrzebny betonowi do osiągnięcia pełnej wytrzymałości na budowie. Co istotne, ta technologia jest mniej uzależniona od warunków atmosferycznych.
Prefabrykowane ściany są zazwyczaj cieńsze niż murowane. Dlatego zastosowanie gotowych elementów w budynku zaprojektowanym tradycyjnie może skutkować zyskaniem dodatkowej przestrzeni użytkowej. Ich konstrukcja może być betonowa lub drewniana.
Szkieletowa
Domy drewniane zbudowane w technologii szkieletowej zdobywają coraz większą popularność na polskim rynku budowlanym. Ich główną zaletą jest krótki czas budowy, co przyciąga wielu inwestorów. Dodatkowo, są one łatwe w rozbudowie i modyfikacji, co daje dużą elastyczność w dostosowywaniu domu do zmieniających się potrzeb.
Technologia szkieletowa opiera się na drewnianym szkielecie, z którego tworzone są ściany, stropy i konstrukcja dachu. Do budowy wykorzystuje się zazwyczaj certyfikowane drewno konstrukcyjne C24. Ściany zewnętrzne takiego domu mogą być wykończone deską elewacyjną lub otynkowane, co pozwala uzyskać efekt przypominający budynki murowane.
Domy w technologii szkieletowej charakteryzują się znacznie mniejszą grubością ścian zewnętrznych w porównaniu do budynków murowanych. Dzięki temu można uzyskać około 10% więcej powierzchni użytkowej przy zachowaniu tych samych wymiarów zewnętrznych. To istotna zaleta, szczególnie dla osób poszukujących większej przestrzeni w swoim domu.
Z jakiego materiału budować ściany zewnętrzne?
Jesteś tradycjonalistą, wybierz dom murowany.
Zależy Ci na energooszczędności, wybierz Izodom.
Masz mało czasu na budowę, wybierz technologię prefabrykowaną.
Chcesz mieć dom z naturalnych materiałów wybierz technologię szkieletową.
Decyzja o wyborze materiału na ściany zewnętrzne zależy od wielu czynników, w tym potrzeb estetycznych, technicznych i finansowych, z którymi projektant budynku musi się zmierzyć.
Powodzenia!